List do Pana K.

Szanowny Panie Naczelniku!

Nie ja tak Pana nazwałem, ale też daleki jestem od tego, by choćby z lekkim przymrużeniem oka takiego określenia nie akceptować. Stworzył Pan niegdyś formację, która z trzecioligowej partyjki jakich wiele stała się polityczną siłą zdolną nie tylko odświeżyć i przebudować polską prawicę, ale i pociągnąć ją do zwycięstw wyborczych oraz pełnoprawnego  powrotu na salony po jak się mogło wydawać "wypadku przy pracy" jakim były lata słynnej koalicji "przystawkowej". To niewątpliwie wielkie osiągnięcie i dowód ciężkiej pracy. Sukcesem jeszcze większym, który zresztą wyraźnie podkreślałem w obydwu wywiadach jakich udzieliłem do książek o rynku pracy w Polsce było wprowadzenie minimalnej stawki dla umów zleceń i zbliżenie tym samym sytuacji "śmieciobiorców" do statusu normalnych pracowników. To coś, nadal tak uważam, za co należy się Panu wieczna chwała i pamięć. Wygrał Pan dzięki skutecznej i świeżej kampanii wybory prezydenckie, co prawda nie startując w nich osobiście, ale wystawiając nikomu wcześniej nieznanego kandydata i umiejętnie sterując jego kampanią. Zainicjował Pan program pomocy dla rodzin z dziećmi i zadbał o dodatkową emeryturę dla naszych seniorów. Wykonanie jednego i drugiego można oceniać różnie, ale nie zmienia to faktu, że żadna inna partia przez 30 lat Nowej Polski o tym nie pomyślała. Zatem to także wielkie osiągnięcie. Nie zgodził się Pan na przyjmowanie przez nasz kraj uchodźców słusznie argumentując ustami ówczesnego ministra spraw zagranicznych, że pomagać tym ludziom należy na miejscu, w ich krajach, w ich miastach i w ich domach. To było stanowisko mocne i jakże odmienne od tego jakie prezentował Zachód. A przecież koniec końców słuszne i dobre dla Polski! To też Pana zasługa. Nikt tego Panu nie odbierze.

Błędy? Dostrzegam je. Dotyczą głównie decyzji personalnych a lista nazwisk jest, przykro mi to pisać, wcale długa. Z pewnością też błędem jest podnoszenie do absurdalnych wysokości pensji minimalnej powodujące niszczenie rynku pracy, wzrost inflacji i zwolnienia. To wszystko jednak można jeśli nie wybaczyć, to przynajmniej próbować naprawić. Pensje minimalne można w obecnym stanie na kilka lat zamrozić, a współpartyjnych karierowiczów, kombinatorów czy innych żałosnych lub śmiesznych wykluczyć z polityki i bezpośrednio lub pośrednio obciążyć ciężarem tego co i jak powyczyniali. To się naprawdę jeszcze da naprawić. Dziś jeszcze tak.

Chcąc nie chcąc byłem i jestem po Pana stronie. Mam summa summarum centroprawicowe poglądy, Polska jest dla mnie wielkim dobrem, uważam że tak zwana Unia Europejska jest i być powinna TYLKO organizacją międzynarodowej współpracy gospodarczej a nigdy jakimś państwem z niby to flagą i niby to prezydentem. Popieram całym sercem programy wyrównujące szanse czy to najniżej zarabiających czy to rodzin wielodzietnych, krótko - ideały mamy te same, poglądy na sposoby ich realizacji już niekoniecznie.

Świat opanowała pandemia. Od marca do maja wszystko zmieniło się nie do poznania. Niczym w katastroficznych filmach chodzimy w maskach, dezynfekujemy siebie i otoczenie na sto sposobów, przestaliśmy podawać sobie ręce, zbliżać się do siebie czy nawet chodzić osobiście do lekarza. Codziennie dowiadujemy się o kolejnych zmarłych, o setkach nowych zakażonych, o tysiącach przebywających na kwarantannie. Balansujemy na linie. My wszyscy każdego dnia, a policjanci, lekarze czy pielęgniarki w każdej godzinie. Towarzyszą nam ogromne zmiany, ogromne potrzeby finansowe i ogromne pytania o to, co będzie dalej.

W takiej chwili polityka, prawicowość czy lewicowość nie mają znaczenia. W takiej chwili nasza Polska też musi być na drugim miejscu za tym co najważniejsze niezależnie od przekonań. Za naszym, Pana, moim i milionów innych ludzi życiem. To teraz jest jedyna wartość.

Głosowałem na Pana, głosowałem na Pańskich współpracowników i współtowarzyszy. Popierałem i popieram wiele decyzji i ogólną wizję Polski w Europie jaką prezentowaliście. Mimo wielu zastrzeżeń nie wycofuję się z tego i nie zamierzam wstydzić. Takie mam poglądy od lat. Ale tego jednego nie zrobię. Nie wezmę udziału w czymś, co bezpodstawnie czy wręcz bezprawnie nazywa Pan wyborami. Choć pewnie głosowałbym na Pańskiego kandydata, a może właśnie dlatego. To nie są wybory i Pan doskonale to wie. To zaproszenie na prezentację poduszek przeciwreumatycznych albo płynu na porost włosów, to bezwartościowy druk, który zanim do mnie dotrze i zanim "do Pana" wróci może być sto razy zagubiony, sfałszowany, zmieniony, że już nie wspomnę o tym, że także "wyssany" z moich danych osobowych, do których umieszczania tam NIKOGO nie upoważniłem. To drogi i gwarantujący ogólnoświatowe ośmieszenie się naszego kraju eksperyment. I wreszcie najważniejsze. To nie ten dzień. To nie ta pora. Na polityczne spory był czas i miejmy nadzieję będzie czas. Teraz go nie ma i nie ma prawa go być. Teraz gramy w jednej drużynie. O życie i o zdrowie. Wszystkich. I tych z lewa i tych z prawa. I tych ze sprawiedliwości także. 

Nazywają Pana Naczelnikiem. Jedni złośliwie, inni ironicznie, jeszcze inni zupełnie szczerze, doceniając Pana wieloletnią pracę dla Polski, bezdyskusyjny patriotyzm i determinację. Wierzę, że i Pan pragnie tego, by tak rzadkiego wobec polityka miana nie zdegradować do pozycji naczelnika poczty rozsyłającego w czasie tak trudnym jak obecny nikomu niepotrzebne druczki.