Problemy z dodaniem komentarza? Wyślij mi go mailem - opublikuję. Adres znajdziesz w moim profilu!

Uwaga! Komentarze pojawiają się z opóźnieniem - po przejrzeniu dla odsiania spamu (i tylko jego!)


piątek, 2 września 2011



Jeśli spotykam WCZORAJ - uśmiecham się
Gdy znajduję KIEDYŚ - wspominam
Kiedy szukam DAWNO - tęsknię
A tam gdzie nie ma już żadnych śladów - maluję je łzami


Autor: o
Etykiety:

11 komentarzy:

  1. Anonimowy2 września 2011 13:54

    A gdzie jutro i pojutrze , przyszłość one też istnieją tak jak marzenia , które się spełniają.
    Ja wierzę w jutro a na dodatek do dziś wierzę , że Święty Mikołaj istnieje i to nie jest żart. Będąc dzieckiem bardzo czekałam na upragnione prezenty i z nosem przylepionym do szyby spoglądałam w ciemną noc i wtedy zobaczyłam . Zobaczyłam znikający falujący czerwony płaszcz z materiału, którego nigdy więcej nie udało mi się zobaczyć i czerwieni której ciągle nie mogę zdefiniować .I mam wrażenie , że do dzisiaj w życiu otrzymuję nieoczekiwane prezenty w przeróżnej postaci. Maga

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy2 września 2011 17:19

    To nas juz jest dwie. Bo ja zajączka wielkanocnego widziałam,kiedy mama chowając przed nami maluchami chyba chowała prezenty, i żeby odwrócić naszą uwagę kazała nam wyglądać oknem czy aby jakiegoś zajączka nie zobaczyć.,Ale z tego okna widać było jedynie ulicę i domy znad przeciwka, ale o dziwo,ja widziałam tam łąkę i kicającego zajączka hehe.Bez jakichkolwiek śladów i wspomnień z naszej przeszłości, to rzeczywiście smutno by było i dziwnie jakoś, choć ja osobiście mało kiedy wspomnieniami żyję. Wolę to tu i teraz. Pozdrawiam Uleczka

    OdpowiedzUsuń
  3. patkowa2 września 2011 22:10

    Ta jesień jest tak przeraźliwie depresyjna. Wchodzi wprost do naszych domów, w wielkich tupiących buciorach mocno dając o sobie znać.
    To drzewo na Twoim zdjęciu jest jesienne. I ten wiersz także. Choć piękny :-)

    PS. Tęskniłam!

    OdpowiedzUsuń
  4. Portier2 września 2011 22:18

    @Maga: Gdyby nie było wczoraj, nie istniałoby jutro. Lubię przeszłość.
    A co do Mikołaja, to też go kiedyś spotkałem, nawet dał mi cukierka, ale to jeszcze nie ta pora roku, żebym o tym opowiedział :)

    @Uleczka: Jedno nie wyklucza przecież drugiego. Tęsknoty do ludzi, miejsc i zdarzeń sprzed lat nie muszą oznaczać braku zainteresowania teraźniejszością. Wręcz przeciwnie - myślę, że pomagają ją zrozumieć.
    Poza tym musimy różnić się charakterami i potrzebami emocjonalnymi, choćby po to, żebyśmy mieli o czym dyskutować :)

    @Patka: To nie jesień, to taki efekt smutnej rozmowy z kimś, kto wydaje mi się wciąż bardzo młody, a sam stwierdził dziś, że dawno już takim nie jest i chyba już nie potrafi być.

    A "drzewo" na zdjęciu, to nie drzewo, ale gałązki pomalowane sreberkiem, które ileś lat temu dała mi w ozdobnym kubeczku najpiękniejsza kobieta na Ziemi.

    Za dużo dziś gadam ;)

    Witaj po wakacjach, Rudzielcu!

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy6 września 2011 15:32

    tak czulam,ze to jakies wspominki to drzewko:),kunegunda

    OdpowiedzUsuń
  6. Portier6 września 2011 22:08

    Ja cały jestem jeden wspominek :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Karolina Kajtek25 marca 2013 15:05

    Piękne i mocne myśli jak dla mnie. Zmuszające do głębszego zastanowienia się wyobcowanej już wszędzie cudzoziemki.

    WCZORAJ - spotykam jedynie raz do roku. Radość to ogromna.
    KIEDYŚ - nie zawsze pozwala się znaleźć. Wspomnienia coraz gęstszą mgłą owite.
    DAWNO - przeminęło z czasem, który już nigdy nie wróci. Tęsknota? Nic nie pomaga.

    Łzami maluję WCZORAJ, KIEDYŚ i DAWNO, bo tu gdzie jestem brakuje moich korzeni – śladów z przeszłości na próżno szukać. Gdzie się nie obrócę, tam nie ma tych trzech, jest tylko DZISIAJ i JUTRO. Jest tylko teraźniejszość i być może przyszłość moich potomnych, dla których będę pierwszym śladem na tej ziemi - przesadzoną roślinką, silną jak to Twoje coś tam zielonego. Być może, być może, …? Z nadziei tej najpewniejszy jest jednak jedynie ZNAK ZAPYTANIA. Uśmiecham się smutno.

    Płynę jakby po wodzie nie dotykając jej, jak zjawa znikąd i donikąd unoszę się w nie mojej jednak przestrzeni. Przeklęta na wieki, zawsze obca, na darmo szukająca wytchnienia cudzoziemka.

    Ktoś, kiedyś napisał: „Nikt nie może być szczęśliwy w oderwaniu od najbliższych, od swoich korzeni.”

    I to jest święta prawda.

    Gdy wracam do wczoraj, to czego szukam najpierw, to zapach i smak naszego chleba. Delektuję się! W nim zawarte jest wszystko - i WCZORAJ, i KIEDYŚ, i DAWNO, miłość i skrywana tęsknota.

    TAM już nigdy nie będę sobą, podobnie zresztą, jak i TUTAJ. Nie skarżę się, ja tylko (??) … uśmiechając się smutno wspominam, tęsknię i maluję łzami ślady, tam gdzie ich już nie ma.

    Pozdrawiam Cię Portierze i dziękuję za ten przymus do refleksji.

    Trochęę smutna
    Karolina



    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Portier25 marca 2013 19:14

      Przymusu absolutnie nie ma. A to tam u góry nie jest zielone, raczej srebrne odrobinę. Pamiątka po kims ważnym, kogo nie ma.

      Usuń
  8. Karolina Kajtek6 stycznia 2014 19:56

    Przykro mi, że tego Kogoś już nie ma. Nie dociekam jednak, co najwyżej mogę Ci tylko współczuć.

    Pisząc - jak to Twoje coś tam zielonego, miałam raczej na myśli tą sfotografowaną przez Ciebie roślinkę na parkingu. :)

    Pozdrowionka

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Portier7 stycznia 2014 15:47

      Nie współczuj ani nie dociekaj. To taki złoty środek, który pozwoli nam obojgu skoncentrować się na tym co jest na tym blogu bez dotykania tego, co z bardzo czasem różnych przyczyn zostawiam poza nim.

      A roślinka z parkingu faktycznie ciekawie współgra z tymi tu gałązkami. Daje nadzieję.

      Pozdrowienia

      Usuń
    2. Karolina Kajtek7 stycznia 2014 16:45

      Również Cię pozdrawiam drogi Portierze. :D

      Już tyle razy delikatnie mnie za tę moją dociekliwość skarciłeś, że nie pozostaje mi nic innego, jak tylko uszanować Twoją wolę, chociaż prawdę mówiąc, ciekawość nie jeden raz mnie skręca i mi doskwiera, tak jak Twojemu kotkowi urwisowi szukającemu czegoś z tyłu telewizora. :DD

      Usuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)
Teksty z tego bloga, moją książeczkę, zdjęcia i filmy można kopiować do użytku niekomercyjnego i/lub umieszczać na niekomercyjnych stronach www, w prezentacjach, publikacjach i innych - bez prawa do modyfikowania - po podaniu autora (Portier) oraz adresu strony z której zasobów zostały pobrane (www.otoportier.blogspot.com). Wykorzystanie komercyjne jakiegokolwiek materiału wyłącznie po kontakcie z autorem i uzyskaniu jego wyraźnej zgody. Adres do korespondencji znajduje się na stronie mojego profilu w serwisie Blogger.