Problemy z dodaniem komentarza? Wyślij mi go mailem - opublikuję. Adres znajdziesz w moim profilu!

Uwaga! Komentarze pojawiają się z opóźnieniem - po przejrzeniu dla odsiania spamu (i tylko jego!)


niedziela, 14 lipca 2019

Naród bez historii

Moja babcia przez 40 lat po II wojnie światowej karmiła swoje psy używając zamiast miski niemieckiego hełmu, choć oczywiście misek miała co niemiara. Ale taka to była jej mała zemsta, a bardziej może złośliwość za to co musiała przeżyć podczas okupacji. Nie wiem co prawda, czy do wioski w której żyła zajechał w tych czasach jakiś przedstawiciel narodu zza Odry, ale pewien jestem, że gdyby to zobaczył, poczułby się mniej lub bardziej obrażany. I dobrze, bo dokładnie o to mojej babci chodziło. Są sprawy, o których nie wolno zapomnieć a tym bardziej nie wolno ich zagłaskiwać. One po prostu mają swoje miejsce w historii i powinny mieć na zawsze także w pamięci. Niezależnie od tego jak inna od nich jest teraźniejszość.

Przypomniał mi się ten hełm i uśmiech babci na widok mojego pytającego spojrzenia gdy przeczytałem wczoraj o kilku bunkrach Obszaru Warownego Śląsk, które są właśnie parę kilometrów od mojego domu wyburzane dla zrobienia miejsca pod... centrum logistyczne.  Oczywiście można powiedzieć, że nie mają dziś żadnej wartości użytkowej, co jest prawdą, można też dodać, że ich wartość architektoniczna czy wprost historyczna jest taka sobie, bo nie są przecież niczym nietypowym, niespotykanym, niepowtarzalnym. Ale są symbolem i to na widok tego niszczenia symbolu wściekłość we mnie wzbiera.

Obszar Warowny Śląsk, czyli linię umocnień na ówczesnej granicy polsko-niemieckiej rozpoczęto budować prawie natychmiast po dojściu do władzy Hitlera i jeśli ktokolwiek ma w tym względzie wątpliwości dodaję dla jasności, że były to umocnienia polskie przygotowywane na wypadek agresji niemieckiej, a nie odwrotnie. Nie udało się co prawda ukończyć całej linii do chwili wybuchu wojny, ani też nie odegrała ona szczególnie wielkiej roli w walkach i została opuszczona przez polską obsadę w nocy z 2 na 3 września 1939, ale symbolem była i jest i to ten właśnie symbol, symbol polskości Śląska, symbol sprzeciwu wobec niemieckiej próby zdominowania Europy teraz burzy się w imię postawienia o kilka metrów w lewo lub prawo jakiejś tam sobie hali magazynowej, którą za lat pięć i tak się rozbierze i postawi market, a za lat dziesięć może osiedle...

Co ciekawe, a możliwe do sprawdzenia dla każdego np. na mapach portalu orsip.pl bunkry w okolicach Kochłowic, bo to o nich tu dziś piszę nie przeszkadzały przez lata komunistycznym władzom ani nawet działającej w pobliżu kopalni Śląsk (nota bene obecnie również likwidowanej), a przeszkadzają współczesnym biznesmenom, dla których to tylko niewykorzystany metraż "ich" działki. 

Zastrzegłbym tu jednak, że tak jak jeden czy drugi bunkier jest obecnie kawałkiem czyjegoś placu budowy, tak ten plac budowy jest kawałkiem Polski.  A tej własnie Polski nie byłoby dziś, razem z tymże placem i tymiż biznesmenami, gdyby pierwszego września 1939 roku, osiemdziesiąt lat temu, nie stanęli tutaj odważni ludzie broniący swojej ojczyzny. Nie tylko dla siebie i swoich bliskich, ale i dla nas. Tak właśnie im dzisiaj odpłacamy. Wstyd.


Stan z 6 lipca 2019 - foto Portier



Stan z 12 lipca 2019 - foto Tomasz Zamysłowski - zdjęcie ze strony silesia24.pl




4 komentarze:

  1. Przepraszam, ale nie rozumiem tego zdania. Kto wyładowała? :)) Jeśli masz na myśli moją babcię, to ona nie wyładowała złości, bo złość to można mieć na ekspedientkę, która oszuka Cię w sklepie, a nie na okupanta. Okupanta się nienawidzi. A historia z hełmem była mojobabcinym wyrazem tej nienawiści i symbolicznym upokorzeniem wroga. Tutaj zresztą babcia jest tylko dodatkiem z innej epoki. Problemem jest brak szacunku do historii własnego narodu.

    OdpowiedzUsuń
  2. Co w dzisiejszych czasach znaczy historia? Historia jest teraz tym co mówią w telewizji i o czym uczą w szkołach. Ta historia zmienia się po każdej zmianie władzy. Obecna władza zrobiła z historii pośmiewisko. Apele smoleńskie na obchodach wybuchu wojny zakrawają na kpinę. Uczenie w szkołach takiej historii aby gloryfikować "swoich" a poniżać oponentów to dzisiaj normalka. Nie ma już czegoś takiego jak szacunek do historii bo jest ona używana tylko do własnych celów. Prawdziwa historia umiera wraz z naszymi dziadkami. Nikomu nie zależy żeby ja pielęgnować i upamiętniać.

    OdpowiedzUsuń
  3. Historia jest jedna, nie da się jej zmienić, a to że jedna opcja polityczna wybiera z niej "swoje" a druga "swoje", to już zdarzało się wielokrotnie. Rzecz nie tyle w ocenie, bo to kwestia indywidualna, ile bardziej w szacunku po prostu. Tutaj mam na myśli bunkry, które powstały, by chronić Polski Śląsk przez niemiecką agresją. Ktoś je zaprojektował, ktoś wykonał, ktoś w nich czekał, aby ileś tysięcy innych mogło spać spokojnie, albo (jeśli tak wolisz) żeby miało złudzenie, że może spać spokojnie. Czy to miało sens to inna kwestia, czy to miało wartość faktyczną, także. Ale to jest kawałek Polski. Jak dla mnie ważniejszy od jakiejś tam bazy TIR-ów czy czegoś podobnego.

    Kwestia apeli smoleńskich to sprawa na inną rozmowę. Dłuższą. Ale w skrócie jest to moim zdaniem tak, że PO i cała ta "europejska Polska" potraktowały TRAGEDIĘ jaka się w Smoleńsku rozegrała po macoszemu, zresztą od samego początku, od totalnej amatorszczyzny po katastrofie. Z drugiej strony PIS i reszta prawicy raz, że sobie tę sprawę niejako przywłaszczyła (co także jest głupie, bo zginęli tam różnych poglądów ludzie) a dwa zbyt nachalnie usiłowała i usi łuje jeszcze czasem upamiętniać. A to własnie jest przykład sprawy narodowej, nie partyjnej.

    OdpowiedzUsuń
  4. Bardzo dobrze napisane! Czytałem o procederze wyburzania tych zabytków, to draństwo i głupota!

    OdpowiedzUsuń

Teksty z tego bloga, moją książeczkę, zdjęcia i filmy można kopiować do użytku niekomercyjnego i/lub umieszczać na niekomercyjnych stronach www, w prezentacjach, publikacjach i innych - bez prawa do modyfikowania - po podaniu autora (Portier) oraz adresu strony z której zasobów zostały pobrane (www.otoportier.blogspot.com). Wykorzystanie komercyjne jakiegokolwiek materiału wyłącznie po kontakcie z autorem i uzyskaniu jego wyraźnej zgody. Adres do korespondencji znajduje się na stronie mojego profilu w serwisie Blogger.