Okulary w różowym futerale

Garść moich "dokonań" rymotwórczych z lat 1999 - 2004.

Może jeszcze tylko słówko a propos tytułu posta, który zresztą jest skopiowany z zeszytu z moimi wierszykami sprzed lat. Okulary w różowym futerale dlatego, że właśnie nie różowe - optymistyczne, ale TYLKO w różowym futerale, czyli jakby z nadzieją na optymizm.

---

„Wstań skoro słońce wzejdzie

I do ogrodu bosa,

Nim wszyscy śpią, idź

Kwiat zmoczony rosą

Zerwij

Tak pachnie szczęście!

Biegnij!

Drogą polną

Przez nieskończone łany zbóż.

Niech wiatr Twe włosy pieści

Śmiej się!

To dzisiaj! Już! Nareszcie!

Zdyszana myjąc twarz w strumieniu

Spojrzyj na senny jeszcze świat,

Zakłopotany w swym zdumieniu

Cóż znaczy osiemnaście lat…”

---

„A na początku było słowo

Jak mrozu kaprys gdzieś na szybie

Co nic pomogło zmienić w wszystko.

Słowo

Co w każdej myśli na mnie dybie.

Niepowtarzalne czasu mgnienie

Jedno, najkrótsze, najpiękniejsze.

Słowo

Imieniem przeznaczenie.

Bańka mydlana, puch na wietrze.

„I nikt prócz Ciebie... „

Wiesz? Pamiętasz?

Słowo

Goryczą słodycz przesiąknięta...”

---

Pomiędzy nocą a świtem,

Ciche, w marzeniach ukryte

Jest miasto mapom nieznane.

Pod śnieżnym pyłem schowane

Jak pod pierzynką

Uśpione.

Moje, jedyne, wyśnione.

Ulice bez nazw i numerów,

Domy jednako bez skazy,

Ławki schowane wśród skwerów.

Same cudowne obrazy.

I nim się zbudzę tu jestem

A co mi za dnia szelestem

Tu burzą, wichrem, nawałą

Szaleństwa miłością całą.

I biegiem bez tchu

Do Ciebie

Pomiędzy nocą a niebem…

---

Kocham cię tęsknić

Łzawym cichym deszczem

I w mroku nocy nasłuchiwać kroków

Kiedym jest pewien, że cię ujrzę jeszcze

Że swym oddechem zmącisz myśli spokój

Lecz gdy cię nie ma wolałbym nie czekać

Wolałbym widzieć zamiast marzyć tylko.

Tak szybko chwile każą nam uciekać,

Tak szybko milkną…

Kiedy letnimi przemoknięty łzami

Do snu się kładę czekając bez celu

Wiem żeś mi wszystkim

Choć to nic nie znaczy.

Jak ja wymyślić

Wszak cię mogło wielu…

---

Milczenie

Kiedy po drugiej stronie

Cisza oddechu twego

Tak dobrze znajoma.

Ogień w kominku płonie,

Śnieżna noc dokoła.

Nareszcie wyczekane

Razem.

Na krótką chwilę.
I pachnące zioła.

Nie chcę już mówić o tym

Ile było bezdni,

Beznocy pustych,

Bezoddechów głodnych.

Nie ma powrotu

Do nich.

Nie ma wyjścia.

Razem.

Nim nas obudzą

Obcych.

Przyszłości niegodnych.

Milczenie

---

Dla Wiktora

 „Masz takie poważne imię
 Choć jesteś zupełnie malutki
 I żyjesz w bajkowej krainie
 Gdzie nie zdarzają się smutki.

To mama, to tata, to słońce,
 To mleko, to wózek, grzechotka
 - dzień jasny, pogodny jak lato
 Gdzie chwila najprostsza jest słodka.

Gdy płaczesz to trwa tylko mgnienie,
 Gdy zły jesteś to równie króciutko
 Bo wszystko jest jeszcze złudzeniem
 I pełne tajemnic jest jutro.

Cóż mam ci powiedzieć na drogę?
 Przed tobą wszak życie jest całe!
 Ty rośnij, a twoje problemy
 Na zawsze niech będą już małe!”

---

„Tych lukrowanych cudnie

Karteczek i listów

Możesz kupić wiele

- Mogą kupić Tobie

Na każdej słowa znajdziesz:

Niech Święta Wesołe

Rok niechaj szczęśliwy

Pieniądze i zdrowie!

Nie trzeba nic już myśleć

I nie trzeba pisać

Starczy zakleić, wysłać

I zapomnieć.

Pamięć i serce,

Tradycja i zwyczaj

Za „trzy pięćdziesiąt”

Albo nawet skromniej…

Nie chcę czyimiś słowy

Pisać życzeń Tobie,

Nie chcę by za mnie obcy

Układali strofy.

Dam Ci opłatka okruch

Powiesz: prezent płochy!

Lecz wierny i uczciwy,

Szczery, czysty, żywy

Jak ludzki los na ziemi…

Prosty, a prawdziwy.”

---

Gdy zdmuchniesz świeczki na swoim torcie

Usłyszysz „sto lat”, przyjmiesz życzenia

Może się zdarzyć, że się zamyślisz

Nad liczbą, która co rok się zmienia

A wtedy wspomnij o mojej radzie

I gdy kto spyta – wbij mu do głowy:

To, co ofermy zwą „piąty krzyżyk”

U Ciebie znaczy „pięciogwiazdkowy”!

---

A może doktorze

Na życie receptą

Jest wierzyć w marzenia?

Ty pewnie już wiesz to!
Nie lękać się trudów

Nie cofać bez wiary?

Nadzieja? Placebo!

Lecz... Wszyscy ją mamy!
A może - jak jesteś

Wystarczy być sobą?

Wytrwale iść swoją wybraną raz drogą?

Mieć cele wbrew wszystkim

I dążyć do celu?
„Po pierwsze: nie szkodzić”

Po drugie zaś...

Wielu

Dać szansę i ufać

Że kiedyś też oni...
Szukamy od zawsze.

Któż prawdę dogoni?
Lecz w dniu szczególnym

To jedno już wiemy

Nim toast za zdrowie

Ochoczo wzniesiemy

Jest słowo dla Ciebie

Co sto zastępuje:

Od serca najszczersze

I proste:

Dziękuję!

---

„Mam swego tyle

I nie pragnę więcej

Ile cukierków

W dziecka zmieścisz ręce

Ile słów powiesz,

Gdy się żegnać pora.

Nie pragnę więcej,

   Taka moja dola.

Mam tylko pamięć,

Pamięć i nadzieję.

I zapach lata,

Nim je wiatr rozwieje.

I marzeń kilka

Jak gwiazdek na niebie.

To mniej niż mało

Lecz wszystko dla Ciebie…”

---

„Perły łez z policzków Twoich obudziły mnie o świcie

Nocy trwaj! Tu jesteś moją! Tutaj Twoim moje życie!

Tutaj tylko, w świecie marzeń rzec Ci mogę żeś jedyna

Wśród miliarda ludzkich twarzy z Twoją sen swój rozpoczynam.

Tobie mogę deszczem kwiecia dywan słać byś biegła po nim,

Ciebie budzić pocałunkiem pośród rajskich kwiatów woni.

Trwaj, nie odchodź! Zostań tutaj!

Świt znów blady nas rozdzieli

W snu krainie będziesz moją a ja twoim chcę na wieki

Tu mi wolno, tu Cię kocham - za dnia obcy i daleki.

Gdy więc rankiem mi nieznana znów ominiesz mnie na milę

Ufaj, że ten wiersz to prawda

I zatrzymaj się na chwilę…”

---

To powinno być święto państwowe

Lub, wystarczy, dzień wolny od pracy

Bo któż pracą zawracałby głowę

W takim dniu?

(Chociaż zawsze są tacy)

W każdym parku orkiestra by grała,

Dzieci jadłyby watę cukrową

Nawet burza, miast grzmieć by się śmiała

Zdobiąc niebo wstążeczką tęczową.

A ja poszedłbym z Tobą na spacer

Gdzieś przed siebie daleko, najdalej

Szukać szczęścia, odkrywać nieznane

Śmiać się tonąc w sierpniowym upale.

I za grosze ostatnie przed zmierzchem

Czerwień róży Ci złożyć w bukiecie

Mówiąc tylko dwa słowa:

Dla Ciebie

Najpiękniejsza ze wszystkich na świecie…

---

Dale przemierzać chciałbym bez przyczyny,

Nieujarzmione dotąd odkrywać krainy,

Gonić za słońcem, wciąż biegnąc

Do Ciebie.

I za drogowskaz mieć gwiazdy na niebie.

Lub też wygrywać przez innych przegrane

A sam przegrywać to, co zrachowane,

I mieć w kieszeni choćby i okruchy,

Wolny i wesół.

Na przestrogi głuchy.

Tańczyć na deszczu, zasypiać po zmroku,

Bez przyczyn śmiać się

To znów z łezką w oku

Wspominać dawne dzieje

Usiadłszy na chmurze.

I wciąż odbywać nowe

Mych marzeń podróże.

---------

Zamykam drzwi

Mój świat
Ty

Więzienie bez krat
I łzy

Zaciągam zasłony
Moje ja
Wyzwolone
Wyrwane z oczywistości

Dla złudzeń
Dla miłości

Gaszę światło
Nie gaszę pragnienia
I płuca powietrzem napełniam
Złudzenia