Kierowca bombowca

Sprawa, którą dziś opiszę jest nieco inna od tych, o których najczęściej tu opowiadam. Nie jest zresztą z mojej strony par excellence skargą, ale rodzajem zwrócenia uwagi na pewien nieobcy i portierom rodzaj zachowania, które najczęściej balansując na granicy  absurdalności bądź śmieszności moim przynajmniej zdaniem ma bardzo silne tendencje do przekraczania obydwu. 

Dziesiątego maja jadąc autobusem PKM Katowice z okolic miejsca mojego zamieszkania, czyli dzielnicy Ligota do Bogucic (ok. 20 - 25 minut drogi) spotkałem się z pewnym dość oryginalnym kierowcą.  Ktokolwiek mieszka w moim mieście i zna trasę o której piszę, musiał jak sądzę też trafić kiedyś na tego pana i niezależnie od ogólnej oceny jego zachowania doznać swego rodzaju szoku słysząc przez głośniki jakby żywcem wyjęte z komunikatów samolotowych podziękowania za wybranie tej akurat linii i życzenia miłego dnia połączone z zapewnieniami, że prowadzący dołoży wszelkich starań abyśmy dojechali bezpiecznie.

Lubię, gdy ktoś jest w pracy życzliwszy niż musi, bo tym samym udowadnia przecież, że właśnie nie MUSI, a CHCE. I to jest godne pochwały. Pod jednym wszakże warunkiem. Zachowania umiaru.

"Dziękuję Państwu za wybranie linii (xxx) i ze swej strony zapewniam, że zrobię wszystko..."

"Zbliżamy się do Placu Wolności, życzę miłego dnia i zapraszam ponownie"

"Życzę wszystkiego dobrego"

"Za chwilę przystanek (xxx), ale oczywiście autobus jedzie dalej. Ostatni przystanek to..."

"Mam nadzieję, że jedzie się Państwu wygodnie, ja ze swojej strony zapewniam..."

I tak co kilka minut. Zanim wysiadłem byłem już jakieś pięć razy pozdrowiony, podziękowany i uraczony życzeniami prawie jak w urodziny. Oraz zapewniony i poinformowany. Przy temperaturze dochodzącej do 30 stopni wokół...

I miałem tego wszystkiego serdecznie dość. Naprawdę czego innego oczekuję od kierowcy.

Zapamiętam go, owszem, i to z pewnością mile jeśli na pętli podjedzie wcześniej na przystanek pozwalając pasażerom wsiąść, jeżeli sprawdzi nasze bilety i poprosi o ich pokazanie także tych, którzy wchodząc są w stanie tylko mruknąć "mam miesięczny", jeżeli będzie jechał spokojnie i dojedzie na czas. Jeśli zatrzyma się, gdy ktoś dobiega i wreszcie jeśli zapytany o coś nie będzie opryskliwy.
To nie tak wiele. I to, zanim ktoś pomyśli, że na wszystko narzekam, jest bardzo częste w Katowicach, zwłaszcza w autobusach PKM-u.  Pewien jestem, że większość pasażerów, nawet tych, którzy mojej irytacji nie podzielają zgodzi się, że wymienione przed chwilą kwestie są ważniejsze niż składanie nam życzeń co trzy przystanki.

A same życzenia, no cóż, zakładam że były szczere, ale przecież rzecz w tym, że nijak nie pasują do sytuacji, miejsca i czasu. Solaris czy Mercedes to nie Boeing, a ktoś jadący do pracy czy po zakupy, to nie przekraczający Atlantyk podróżnik.

To są zmarnowane, zdewaluowane tym samym słowa, dla wielu żenujące, irytujące bądź wręcz śmieszne. Kojarzą się jednoznacznie z "Dniem Pieszego Pasażera" w filmie "Miś" i innymi podobnymi absurdami. Niczego nie zmieni tu fakt, że jedna, druga czy piętnasta osoba się wzruszy albo uśmiechnie. Maile z życzeniami świątecznymi z hurtowni butów też wielu rozczulają.

I mógłbym na tym zakończyć, gdyby nie to, że sprawa ma dalszy ciąg. Oto on.

Napisałem do PKM-u list z zapytaniem czy zachowanie kierowcy jest jakąś w moim odczuciu dramatycznie chybioną reklamą firmy czy tylko jednostkowym przypadkiem, a oczekując na odpowiedź dostąpiłem kilka dni później kolejnej wątpliwej przyjemności jazdy tym samym wozem i po raz drugi mocno sie zdziwiłem. Kierowca oczywiście mi życzył, informował, pozdrawiał oraz zapewniał, ale nowym elementem była... kamera TVP Katowice i młoda dziennikarka przeprowadzająca w trakcie jazdy wywiady z pasażerami...

-Jaki jest według pani idealny kierowca? Czy zna pani tego pana? Czy według pani on spełnia warunki jakim powien odpowiadać ktoś taki? (A w tle: "Szanowni Państwo! Zbliżamy się do przystanku (xxx), oczywiście autobus jedzie dalej, a ja dziękuję za wybranie linii (xxx) i zapraszam ponownie życząc miłego i spokojnego dnia!")

To już nie był "Miś", to była cała gawra misiów!

Rzecz jasna musiałbym być bardzo naiwny nie domyślając się, że jest jakieś iunctim między TAKIM tematem, TYM autobusem i MOIM listem (swoją drogą jaka dramaturgia - autor listu siedzi tuż obok, ale dziennikarka go mija...), ale nie w tym rzecz.  Dziś władze przedsiębiorstwa przewozowego odpowiedziały na mój mail (niesłusznie jak zaznaczyłem nazywając go skargą) przyznając rację mojej opinii, że nie warto wysłać przegubowych słów na puste kursy...