Problemy z dodaniem komentarza? Wyślij mi go mailem - opublikuję. Adres znajdziesz w moim profilu!

Uwaga! Komentarze pojawiają się z opóźnieniem - po przejrzeniu dla odsiania spamu (i tylko jego!)


poniedziałek, 20 grudnia 2010

Living in a box

Autor: o
Etykiety:

21 komentarzy:

  1. akemi20 grudnia 2010 09:07

    Ten kot wygląda tak, jakby miał zapaloną żarówkę w głowie. Może ma...;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Portier20 grudnia 2010 09:15

    @Akemi: To te chińskie ksenony, wiesz... ;)

    Ktoś, komu uda się kiedyś wyjaśnić ekscytację tych puchatych stworów pudłami kartonowymi ma szansę na Nobla.

    OdpowiedzUsuń
  3. akemi20 grudnia 2010 09:23

    One w kartonach czują się po prostu bezpiecznie. Podobnie jak w kocich kołyskach i w reklamówkach. ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Portier20 grudnia 2010 10:07

    No mnie się jakoś mieszkanie w kartonie nie kojarzy z bezpieczeństwem, a poza tym nogi by mi wystawały ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. akemi20 grudnia 2010 10:23

    A-boś Ty nie kot!

    OdpowiedzUsuń
  6. Portier20 grudnia 2010 10:31

    Aha. No tak. ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. doro20 grudnia 2010 11:22

    Aaaaale odwróć mu karton i wytnij otwór, wtedy będzie dopiero pełnia szczęścia!

    OdpowiedzUsuń
  8. Portier20 grudnia 2010 11:26

    @Doro: Ostatnio miał "pełnię szczęścia" WISZĄC w rękawie mojej kurtki zimowej. Mało zawału nie dostałem przy ubieraniu. On zresztą też ;))

    OdpowiedzUsuń
  9. doro20 grudnia 2010 11:59

    Hehehehe, może udawał mola? ;DDDD

    OdpowiedzUsuń
  10. Portier20 grudnia 2010 12:36

    Kto tam wie co mu w głowie siedzi... Akemi twierdzi, że ma żarówkę,ale ja znając go na co dzień powiedziałbym, że jeśli nawet, to przepaloną ;)

    On po prostu MUSI co jakiś czas wejść gdzieś, gdzie nikt się go nie spodziewa. Był już we wiadrze, w pralce, pod wanną, w szufladzie, na meblościance (!!!) a i tak myślę, że to nie koniec.

    OdpowiedzUsuń
  11. akemi20 grudnia 2010 13:52

    A w Twoim bucie już był?

    OdpowiedzUsuń
  12. Portier20 grudnia 2010 13:57

    W bucie? Akemi, ja Cię proszę! Nie wywołuj kota z lasu! ;)

    OdpowiedzUsuń
  13. patkowa20 grudnia 2010 15:41

    Czy to Twój towarzysz? :>
    Piękny.. Mam ogromną słabość do kotów, już Rotka próbowałam namówić do tego, że jego nowy przyjaciel w głębi serca jest wspaniały. Też sobie kiedyś takiego sprawię, już wkrótce.

    OdpowiedzUsuń
  14. Portier20 grudnia 2010 15:51

    Nie nazwałbym tego czegoś moim towarzyszem ;) No mieszka z nami, nie da się ukryć. W jego (w zasadzie w JEJ mniemaniu) to pewnie my ludzie siedzimy u niej kątem. Jest jeszcze jedno nieszczęscie imieniem Pompon - pogromca gołebi, kretów oraz sikorek w ogrodzie. Jego zdjęcia też gdzieś są już na tym blogu.

    Lubię kociska. Zawsze lubiłem.

    OdpowiedzUsuń
  15. anna s.21 grudnia 2010 16:04

    W swoim mieszkaniu muszę zamykać szafy w przedpokoju takimi zabezpieczeniami jak przed małymi dziećmi, bo jeden z moich sierściuchów przepada własnie w szafie. Drugi woli wisieć na kaloryferze. To znaczy tyłek ma na taborecie a łeb na grzejniku, bo cały się nie mieści.

    OdpowiedzUsuń
  16. Portier21 grudnia 2010 16:19

    No tak. Ten ze zdjęcia przed chwilą próbował wejść do popielnika w piecu. Nie mam słów. :)

    OdpowiedzUsuń
  17. anna s.21 grudnia 2010 17:37

    A jak się zwie ta prędowana piękność z żarówkami? I ile sobie liczy wiosen (a może raczej zim)?

    OdpowiedzUsuń
  18. anna s.21 grudnia 2010 17:40

    Moje kocury najbardziej lubią obgryzać kartony, żebym nie zapomniała, że trzeba sprzątać.

    OdpowiedzUsuń
  19. Portier22 grudnia 2010 07:31

    @Anna S.: Piękność z żarówkami zwie się Rudy, chociaż jest kotką, ale to efekt tego, że imię nadawaliśmy nie wiedząc jeszcze "co z tego wyrośnie" ;)

    OdpowiedzUsuń
  20. anna s.22 grudnia 2010 21:43

    A nie będzie reagować gdy zmienicie jej ostatnią literę imienia? Chociaż te stworzenia są przekorne. Albo kieruje nimi jakaś wyższa logika. Moje zwą się Dzikus i Junior. Gdy wołam Juniora to na pewno przyjdzie Dzikus, a gdy Dzikusa - to Junior.

    OdpowiedzUsuń
  21. Portier22 grudnia 2010 21:57

    Ona na nic nie reaguje poza dźwiękiem rozbijanej skorupki jajka na twardo. Wtedy dystans nie ma znaczenia - jest na miejscu w sekundę ;)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)
Teksty z tego bloga, moją książeczkę, zdjęcia i filmy można kopiować do użytku niekomercyjnego i/lub umieszczać na niekomercyjnych stronach www, w prezentacjach, publikacjach i innych - bez prawa do modyfikowania - po podaniu autora (Portier) oraz adresu strony z której zasobów zostały pobrane (www.otoportier.blogspot.com). Wykorzystanie komercyjne jakiegokolwiek materiału wyłącznie po kontakcie z autorem i uzyskaniu jego wyraźnej zgody. Adres do korespondencji znajduje się na stronie mojego profilu w serwisie Blogger.